Rozdział drugi: Brema

Fasada ratusza w Bremie jest olśniewająco piękna – zdecydowanie przewyższa urodą zabytkowe siedziby władz miejskich w Hamburgu i Lubece. Pierwotnie wzniesiony w stylu gotyckim ratusz, na początku XVII wieku został przebudowany w stylu renesansowym. Trzykondygnacyjna (w części środkowej – czterokondygnacyjna) elewacja z arkadami, bogato zdobionymi oknami i dekoracyjnymi frontonami jest chlubą miasta. W 2004 obiekt, razem ze stojącym przed nim posągiem Rolanda z 1404 roku, został umieszczony na liście Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego i Kulturalnego UNESCO.

Ratusz można zwiedzić, wymaga to jednak sporego samozaparcia (którego mnie zabrakło). Po pierwsze, zwiedzać można tylko w grupie z przewodnikiem. Po drugie, są tylko cztery grupy w ciągu dnia: o 11.00, 12.00, 15.00 i 16.00 (w niedzielę o 11.00 i 12.00).  Oprowadzanie trwa godzinę. Po trzecie, biletów nie sprzedaje się w ratuszu, tylko w punkcie informacyjnym przy Böttcherstraße po przeciwnej stronie rynku …

 

Ratusz przylega od strony północno-zachodniej do Starego Rynku (Marktplatz), przy którym stoi też kilka ładnych kamieniczek. Wśród nich wyróżnia się szesnastowieczny dom cechowy Schütting. Obok znajduje się wylot wspomnianej już Böttcherstraße, z szeregiem kamienic wzniesionych w latach 1923 –31 w stylu ekspresjonizmu ceglanego, dziś zatłoczonej przez turystów odwiedzających sklepy i galerie sztuki.  Od strony północnej z ratuszem sąsiaduje Kościół NMP  (Unser Lieben Frauen Kirchhof) z XIII wieku, a od strony południowo-wschodniej – katedra p.w. św. Piotra. Kościół NMP był zamknięty, zwiedziłam za to katedrę, wzniesioną w wieku XI i przebudowaną w wiekach XVI i XIX. Zachowała się ładna romańska krypta.

Poza obrębem starego miasta znajduje się Galeria Sztuki (Kunsthalle), do której bogatych zbiorów należy malarstwo holenderskie (Rembrandt, Terborch, de Hooch, Steen, Ostade, Teniers, Heda, Ruisdael, van Goyen), niemieckie (Cranach, Friedrich, Menzel, Böcklin) i francuskie (Courbet, Corot, Daubigny, Manet, Renoir, Monet, Sisley, Cézanne, Gauguin, Denis, Vlaminck, Delaunay, Rouault). Na zwiedzanie warto poświęcić co najmniej godzinę. Przewodniki polecają także Muzeum Fockego, prezentujące historię i sztukę Bremy, częściowo w plenerze. Muzeum jest jednak znacznie oddalone od centrum, a pogoda nie sprzyjała oglądaniu ekspozycji w plenerze…

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *