Mumtaz Mahal, dla której Szahdżahan wybudował Taj Mahal, była ukochaną żoną cesarza (o pozostałych dwóch historia milczy). Pochodziła z wpływowej perskiej rodziny: jej dziadek, Etimaduddaula, był premierem za czasów poprzedniego cesarza, Dżahangira, a ojciec Asaf-chan piastował tę funkcję za rządów już Szahdżahana. Najbarwniejszą postacią z perskiej rodziny była jednak ciotka – Nurdżahan, która słynęła z licznych intryg, a jako żona Dżahangira faktycznie sprawowała władzę w cesarstwie.

Grobowiec Etimaduddauli, wybudowany przez Nurdżahan: pierwsza mogolska budowla z białego marmuru

Mumtaz Mahal (czyli Perła Pałacu) była jej przeciwieństwem – nie brała udziału w dworskich intrygach i nie garnęła się do sprawowania władzy. Urodziła cesarzowi czternaścioro dzieci, z których połowa zmarła w niemowlęctwie. Większość wydała na świat, towarzysząc mężowi w licznych kampaniach wojennych. Nie przeżyła ostatniego porodu. Pogrążony w rozpaczy Szahdżahan postanowił wybudować dla niej wspaniały grobowiec.

O władzy, wojnach i intrygach w czasach Wielkich Mogołów fantastycznie pisze Waldemar Hansen w „Pawim tronie”, PIW, Warszawa 1980.