CHIWA: W SKANSENIE

Do Chiwy nie dojeżdża pociąg.  Pociągiem można dostać się tylko do Urgenczu (w którym urodziła się Anna German), a trzydzieści kilometrów, dzielących  Urgencz  od Chiwy można pokonać autobusem (3000 UZS) lub trolejbusem (1500 UZS). W jednym i drugim wypadku dojazd trwa nieco ponad godzinę. W Chiwie pętla trolejbusów mieści się na zewnątrz północno-wschodniego narożnika murów obronnych, autobus zatrzymuje się na targu poza centrum, więc trolejbus jest wygodniejszy. W Urgenczu ani autobus, ani trolejbus nie odjeżdża z dworca kolejowego, trzeba zapytać miejscowych o najbliższy przystanek albo poprosić kogoś o podwiezienie.

Historia Chiwy, podobnie jak Samarkandy i Buchary, liczy ponad dwa i pół tysiąca lat, ale przez wieki Chiwa była jednym z wielu miast imperium chorezmijskiego. Jej rangi nie podniósł najazd Arabów w VII wieku. Znaczenie Chiwy wzrosło dopiero, gdy obszar ten podbiły plemiona uzbeckie w XVI wieku. W połowie następnego wieku miasto stało się stolicą chanatu. Stare Miasto w Chiwie, czyli Iczan Kala, otoczone jest murami i obejmuje obszar 26 hektarów. Nagromadzenie zabytków na tym stosunkowo małym obszarze może przyprawić o zawrót głowy – jest ich ponoć 60. Continue reading

BUCHARA: W BAJKOWEJ KRAINIE

Historia Buchary, podobnie jak Samarkandy, liczy ponad dwa i pół tysiąca lat. Pierwszy okres rozkwitu Buchara przeżyła jako stolica państwa samanidzkiego w IX i X wieku, kolejny – w drugiej połowie XVI wieku, jak stolica państwa Szejbanidów, a ostatni – w XVII i pierwszej połowie XVIII wieku jako jedna ze stolic Dżanidów. Z pierwszego okresu świetności zachował się tylko jeden obiekt – mauzoleum Samanidów, większość licznych zabytków Buchary pochodzi z czasów okresów panowania Szejbanidów i Dżanidów.

Najważniejszym obiektem Buchary jest kompleks Po-i-Kalon. Składa się z minaretu Kalon, meczetu Kalon i merdresy Mir-i-Arab. Continue reading

SAMARKANDA: TURKUSOWE KOPUŁY

Historia Samarkandy liczy dwa i pół tysiąca lat (!). Pozostałości grodu z czasów podboju macedońskiego można zobaczyć na terenie stanowiska archeologicznego Afrasiab. W czasach nowożytnych Samarkanda była stolicą imperium Timura Chromego, znanego też jako Tamerlan (druga połowa XIV i początek XV wieku). Historycy przypuszczają, że miasto liczyło wtedy około 100 tysięcy mieszkańców. Większość zabytków, które możemy dzisiaj podziwiać, pochodzi z czasów panowania Timura i okresów późniejszych. Na Samarkandę warto przeznaczyć dwa dni, żeby zobaczyć… no nie, nie wszystko, ale dużo, i żeby się zbytnio nie spieszyć.

Najważniejszym zabytkiem Samarkandy i ikoną Uzbekistanu jest Plac Registan (czyli Plac Piaszczysty), wokół którego wznoszą się trzy medresy: Continue reading

Z CHORWACJI DO CHORWACJI LUB POWRÓT DO PRZESZŁOŚCI

Z Dubrownika do Splitu jedzie się przez … Bośnię, krótki kawałek wybrzeża, należący do tego kraju. Na trasie mam więc kolejne dwie granice. Tym razem wszystko przebiega bezboleśnie – kolejki są krótkie, a pogranicznicy wchodzą do autokaru i pobieżnie sprawdzają dokumenty.

Pałac Dioklecjana w Splicie jest miejscem absolutnie fascynującym. Uświadamia nie tylko przemijanie pokoleń, ale też całych cywilizacji, kultur i religii. Continue reading

Taj Mahal : pomnik miłości

Mumtaz Mahal, dla której Szahdżahan wybudował Taj Mahal, była ukochaną żoną cesarza (o pozostałych dwóch historia milczy). Pochodziła z wpływowej perskiej rodziny: jej dziadek, Etimaduddaula, był premierem za czasów poprzedniego cesarza, Dżahangira, a ojciec Asaf-chan piastował tę funkcję za rządów już Szahdżahana. Najbarwniejszą postacią z perskiej rodziny była jednak ciotka – Nurdżahan, która słynęła z licznych intryg, a jako żona Dżahangira faktycznie sprawowała władzę w cesarstwie. Continue reading